TIEN JAAR LATER
26-04-2019
Het was in de mei-maand van 2009. Eén van die mooie lentemorgens, waar wij ons dat voorjaar mee gezegend voelden. De zon speelde door de bovenruitjes van de koffiekamer achter het kerkje in de Gruizenstraat. Gaf daar licht en een begin van warmte. Ook op het binnenpleintje. En ving daar, door het hek heen, glimpjes op van mensen op weg naar de markt.
Het was marktdag. Kerk en koffiekamer waren net open. Het grote bord verwelkomend buiten bij de voordeur gezet. In de kerk de kleine lichtjes in de ranken van de wijnstok, ooit gemaakt door pastoor Wiel Meertens, aangestoken. Zachte muziek. Geur van versgezette koffie in de vroegere consistoriekamer.
En wij daar, één van de twee gastvrouwen van die morgen en ik. Wij raakten aan de praat. En of het kwam door dat vrolijke zonlicht. Of door zomaar even iets van het geheim van “Ik Ben er bij”? Maar wij ‘zagen’ van alles gebeuren, zich ontwikkelen, uitgroeien. De koffiekamer werd een leuk klein eethuisje. Het binnenpleintje een vrolijk terrasje, een kleine ‘open hof’. En het kerkje zelf -, zou dat nu ook weer niet vaker open kunnen zijn? Niet alleen op marktdag? Of zoals voorheen op zondag? Anders misschien: meer als wijkplaats, werkplaats, broedplaats, open in de stad en voor mensen van de stad? We wisten dat er een stichting in oprichting was, om over zulke mogelijkheden na te denken.
Nu, tien jaar later, nagedacht is er. En hetzelfde gebleven, maar tegelijk anders geworden is er ook. De consistorie, kerkenraadskamer voorheen, met glazen uitbouw meer geworden dan een leuk klein eethuisje. Het binnen- en het voorterrein vrolijke terrasjes.
En het kerkje zelf? Er is, dankzij die aan- en verbouw meer open ruimte gekomen. Ruimte voor “Zin en hapjes” op de eerste zondagmiddagen van de maand. Ruimte als startplaats voor zinvolle wandelingen. Ruimte voor kerstbeleving met vertelling en muziek op de vrijdagen voor kerst.
Ruimte op de donderdagochtenden, om je er welkom te kunnen voelen: hoge kaarsen op de oude koperen kandelaars; een open bijbel; een plek om zelf een kaarsje te branden, na te denken, stil te zijn, tot je zelf te komen, tot de Eeuwige ook? Met een gebed zonder woorden of een mee-gebeden, daar voor klaargelegd gebed? Ruimte om er zomaar binnen te lopen ook. En te ontdekken : ”Hé, een klein, haast verstopt, en veel soberder ingericht kerkje dan haar grote zusjes op de Markt en het Kerkplein”.
Ruimte op de donderdagochtenden, om je er welkom te kunnen voelen: hoge kaarsen op de oude koperen kandelaars; een open bijbel; een plek om zelf een kaarsje te branden, na te denken, stil te zijn, tot je zelf te komen, tot de Eeuwige ook? Met een gebed zonder woorden of een mee-gebeden, daar voor klaargelegd gebed? Ruimte om er zomaar binnen te lopen ook. En te ontdekken : ”Hé, een klein, haast verstopt, en veel soberder ingericht kerkje dan haar grote zusjes op de Markt en het Kerkplein”.
Voor sommigen heel vertrouwd, van vroeger, toen ze er gedoopt waren. Of getrouwd. Of rouwend stilstonden bij wie vanuit het kerkje begraven gingen worden.
Voor anderen .., ja, toch ánders : wie waren het die hier kerkten? Protestanten? Mensen die anders geloven? Mensen in de minderheid? Vervolgd ook? Dwarsgezeten?
Nieuwsgierig geworden mensen, die met vragen komen. En antwoorden kunnen krijgen, Verhalen over vroeger van langer en korter geleden. Want gastvrouw of –heren zijn er. Geen koffie schenken ze meer, nee. Zoals tien jaar geleden nog wel in de koffiekamer van het kerkje. Maar een luisterend oor .., ja. Een korter of langer gesprekje, bescheiden, om mede-bezoekers niet te storen, ja.
Nieuwsgierig geworden mensen, die met vragen komen. En antwoorden kunnen krijgen, Verhalen over vroeger van langer en korter geleden. Want gastvrouw of –heren zijn er. Geen koffie schenken ze meer, nee. Zoals tien jaar geleden nog wel in de koffiekamer van het kerkje. Maar een luisterend oor .., ja. Een korter of langer gesprekje, bescheiden, om mede-bezoekers niet te storen, ja.
En opmerkelijk.., daarvoor alleen komen nog steeds mensen over de drempel en door de glazen deuren. Elke donderdagmorgen, als het markt is, weer. Soms maar een paar. Vaak ook best velen. Zoals vorige maand nog, met Sint Joep wel, we raakten de tel haast kwijt, maar wel 150 zeker.
Tussen al die etende voortschuifelende Sint Joep-marktbezoekers door, even uit de rij stappende ‘kerkgangers’: moe van alle drukte buiten, zorgelijk soms, nieuwsgierig, zoekend naar .. even rust in elk geval, vrolijk soms ook, kinderen met hun balonnekes aan een touwtje., altijd welkom. Welkom geheten door de gastheer of –vrouw van dienst.
Zou jij ook kunnen zijn wellicht. Denk er eens over na. Of doe het gewoon, geef je op, kom er bij.
Zinvol, dat open kerkje, die paar uur op de markt van het leven alleen al.
Roel Molemaker
laatste update.: